mgr inż. Paweł Dróżdż

Podczas studiów inżynierskich zdałem sobie sprawę, że same studia nie dają mi w pełni satysfakcji. To właśnie dlatego postanowiłem, że muszę poświęcić swój prywatny czas na naukę rzeczy, które pozwolą mi się spełnić.

 

Na II roku studiów postanowiłem, że dołączę do grona Stowarzyszenia Naukowego Studentów Automatyk przy Katedrze Energoelektryki Wydziału Elektrycznego PWr. Wtedy, mimo wielu braków w umiejętności programowania sterowników logicznych PLC, wraz z kolegą podjęliśmy się wykonania makiety automatycznego nawadniania gleby sterowanej przez sterownik Siemens S7-1200. Była to prosta koncepcja systemu oporowego pomiaru wilgotności gleby, która załączała i wyłączała pompę wody (korzystając z histerezowej charakterystyki sterowania). W tym czasie brałem również udział w Dniach Aktywności Studenckich, gdzie prezentowaliśmy projekty wykonane przez nasze stowarzyszenie.

 

Na III roku studiów, gdy zmieniał się zarząd stowarzyszenia, zaproponowano mi objęcie stanowiska v-ce przewodniczącego, na co się zgodziłem. W tym czasie poprowadziłem, wraz z pozostałymi członkami, cykl szkoleń programowania sterowników PLC dla szkół gimnazjalnych oraz średnich. Szkolenia te finansowane były przez firmę Bosh i miały również formę konkursu dla kół naukowych. Konkurs ten polegał na wyłonieniu najciekawszego szkolenia (osobami głosującymi byli uczniowie biorący udział w tych szkoleniach). W konkursie wygrało nasze stowarzyszenie, SNS Automatyk, za co dostaliśmy nagrodę pieniężną.

 

Po tym sukcesie zaproponowałem kolegom i koleżankom z zespołu wykonanie wspólnego, dużego projektu - makiety inteligentnego budynku przystosowanego dla osoby niepełnosprawnej, sterowanego zdalnie za pomocą aplikacji na systemie Android. Niestety, pomysł nie znalazł dużego poparcia w stowarzyszeniu, dlatego postanowiłem podjąć się go samodzielnie, jednak na mniejszą skalę. Rozpocząłem naukę podstaw Java/Android oraz po około 3 miesiącach napisałem pierwszą wersję aplikacji. Po pewnym czasie, ponieważ moja wiedza na temat aplikacji serwerowych była zbyt mała, zaprosiłem do współpracy kuzyna, który podjął się obsługi serwerowej. W ten sposób powstała pierwsza wersja, działającej aplikacji skomunikowanej z serwerem według protokołu TCP (klient-serwer). Wybiegając troszeczkę w czasie wspomnę, że z tego pomysłu powstał mój projekt inżynierski. W późniejszym czasie wykonałem makietę dźwigu dla osoby niepełnosprawnej. Dźwig ten imitował urządzenie służące pomocą przy przenoszeniu osoby niepełnosprawnej do wanny. Tak skompletowany projekt został opisany w pracy inżynierskiej oraz trafił do czasopisma Zeszyty Naukowe Instytutu Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych Politechniki Wrocławskiej pt.: "Koncepcja sterowania inteligentnym budynkiem przystosowanym dla osoby niepełnosprawnej".

​

Zapalony swoim projektem sterowania inteligentnym budynkiem , wraz z kolegą postanowiliśmy podjąć się realizacji kolejnej makiety - windy schodowej dla inwalidów. Makieta była dość sporych rozmiarów, ponieważ wykorzystaliśmy do jej budowy suwnicę ze starego skanera. Z tego powodu nie została ona nigdy zintegrowana z projektem inteligentnego budynku. 

​

Tuż przed końcem swoich studiów I stopnia podjąłem się 3-miesięcznego stażu w firmie JaDan, gdzie wykonywałem między innymi montażu szaf sterowniczych do elektrycznych napędów przemysłowych oraz ich serwisu. Brałem również udział we wdrożeniach w Hucie Miedzi w Legnicy oraz w elektrociepłowni we Wrocławiu. Z tego względu podjąłem też decyzję o rezygnacji ze stanowiska v-ce prezesa SNS Automatyk, ponieważ uznałem, że osoba na tym stanowisku powinna w pełni angażować się w rozwój stowarzyszenia.

 

Studia I stopnia ukończyłem 15.01.2015r. z wyróżnieniem jako najlepszy absolwent Wydziału Elektrycznego w roku 2015.